فهرست
- آیا افسردگی ارثی است؟
- افسردگی ماژورر (MDD) چیست؟
- علائم افسردگی ماژور چیست؟
- در نتیجه آیا افسردگی ارثی است؟ یاخیر؟
- با این وجود نقش ژنتیک در ابتلا به افسردگی چه قدر است؟
- آیا افسردگی از والدین به فرزندان انتقال پیدا میکند؟
- درمان قطعی برای جلوگیری از افسردگی ارثی وجود دارد؟
- آیا ژنتیک در روند درمان افسردگی تاثیر دارد؟
آیا افسردگی ارثی است؟
به طور دقیق هنوز اثبات نشده است، با این حال پژوهشگران اعتقاد دارند یک مولفه ژنتیکی در افسردگی وجود دارد. در حال حاضر هیچ الگوی شفافی برای افسردگی ارثی وجود ندارد؛ ولی تحقیقات نشان میدهد که تغییرات در اکثر ژن ها، خطر مبتلا شدن به افسردگی را بالا میبرد. نوع رایج افسردگی که افسردگی ماژور نام دارد، از احتمال ارثی بودن بیشتری برخور دار است.
افسردگی ماژور (MDD) چیست؟
نام دیگر افسردگی ماژور، افسردگی بالینی است. یک اختلال خلقی رایج ولی به شدت خطرناک است. این نوع افسردگی علائم شدیدی دارد که منجر به تاثیر بر روی کنترل فعالیت های روزمره، خواب، خوراک، احساس، فکرکردن و حتی شغل او میشود.
10 نشانه افسردگی ماژور چیست؟
- افزایش یا کاهش اشتها و وزن
- خستگی مفرط
- احساس متداوم غم و اندوه
- بیقراری
- اقدام یا فکر کردن به خودکشی
- مشکل در فکرکردن، تصمیم گیری و حتی تمرکر
- بی قراری
- کم یا بیش از حد خوابیدن
- احساس بی ارزشی
- علاقه نداشتن برای انجام کاری، مخصوصا کارهایی که قبلا به انجام آن ها علاقه داشته اید.
حال به سوال اصلی باز می گردیم (آیا افسردگی ارثی است؟)
افسردگی احتمال دارد که ارثی باشد. بر اساس تحقیقات انجام شده، ژن ها در بروز بسیاری از بیماری ها مانند افسردگی نقش موثری دارند. اطلاعات نشان میدهد فردی که در یکی از بستگان نزدیکش مبتلا به افسردگی است، سه تا پنج برابر بیشتر از افراد دیگر در معرض ابتلا به افسردگی هستند.
ژن هایی که گمان میشود با افسردگی مرتبط هستند، روی کارکرد انتقال دهنده های عصبی که وظیفه آن ها انتقال سیگنال های شیمیایی به نورون ها (سلول های عصبی) است، تاثیر میگذارند و یا ممکن است خطر افسردگی را افزایش دهند.
حتما مطالعه کنید: چه کسانی به روانشناسی نیاز دارند؟
در نتیجه آیا افسردگی ارثی است؟ یا خیر؟
همانطور که گفتیم، افرادی که بستگان نزدیکشان مبتلا به افسردگی هستند یا سابقه خانوادگی دارند، پنج برابر بیشتر از سایر افراد در معرض افسردگی اند؛ اما این به این معنا نیست که اگر به فرد بگویند شما ژن افسردگی دارید، یعنی در آینده قطعا به آن مبتلا میشوید. داشتن استعداد ژنتیکی برای یک بیماری همیشه به این معنی نیست که فرد در آینده حتما به آن دچار میشود، بلکه یعنی ممکن است نسبت به افرادی که با او ساختار ژنتیکی مشابهی ندارند، بیشتر در معرض ابتلا باشد.
با این وجود نقش ژنتیک در ابتلا به افسردگی چه قدر است؟
وراثت یک اثر متقابل پیچیده از عوامل بسیاری است. فرد ترکیبی از ژن های مختلف را از والدین خود به ارث میبرد. در اطرافمان بارها شاهد آن بودیم که رنگ چشم های یک جنین را بر اساس بستگان نزدیکش حدس میزنند، اما ژن ها میتوانند غیر منتظره عمل کنند.
در نتیجه درست است که ژنتیک در ابتلا به افسردگی نقش دارد، ولی تنها محرک و عامل اصلی نیست، یعنی موثر است اما اگر فردی ژن افسردگی را داشته باشد، به تنهایی باعث ابتلا به افسردگی نمیشود، مگر عوامل دیگری هم دخیل باشند.
آیا افسردگی از والدین به فرزندان انتقال پیدا میکند؟
افسردگی یک بیماری واگیردار نیست، درست است که افسردگی امکان دارد ارثی باشد، اما به طور قطعی از والدین به فرزند منتقل نمیشود. شرایط دیگر به جز وراثت مانند شرایط محیطی و عوامل محرک در ابتلا به افسردگی تاثیر دارند.
درمان قطعی برای جلوگیری از افسردگی ارثی وجود دارد؟
در واقع هیچ راه مطمئن و قطعی برای جلوگیری از افسردگی ارثی وحود ندارد. با توجه به علائم و پیگیری آنها میتوان افسردگی ارثی یا همان ژنتیکی را کنترل و درمان کرد.
آیا ژنتیک در روند درمان افسردگی تاثیر دارد؟
ژن ها امکان دارد در میزان کارایی یک روش درمانی خاص در افراد مبتلا به افسردگی موثر واقع شوند. تحقیقات نشان داده که بعضی از ژن ها در میزان جذب یا دفع داروهای ضد افسردگی تاثیر گذارند. در کل اگر ژنتیک را بخواهیم کنار بگذاریم، فرد مبتلا به افسردگی در درمان خود، امکان دارد با چالش های پی در پی روبرو شود، در نتیجه میتوان گفت، درمان امکان دارد برای شخص کارآمد و مفید نباشد.
سخن آخر
گرچه ژنتیک بر روی ابتلا به افسردگی تاثیر گذار است، اما فردی که ژن افسردگی را دارد و به افسردگی ارثی مبتلا میشود، مانند سایر افسردگی ها قابل درمان است. در دانشگاه نورث وسترن تحقیقی صورت گرفت، آنها برخی موش ها را از ابتدا به طور ژنتیکی برای افسردگی پرورش دادند. روی این موش ها روش هایی معادل روان درمانی انجام شد و افسردگی آن ها بهبود پیداکرد.
به طور کل افسردگی بیماری است که هر فردی امکان دارد به آن دچار شود، با این حال نحوه برخورد و مدیریت با این بیماری به خود فرد، همکاری او و نوع درمان بستگی دارد.